Gastblog door Angelika Peerbooms over haar huid.
Zo, dat moet maar eens hardop gezegd worden. Ook ik ben allesbehalve en misschien wel verre van perfect. Bovendien, hoe reëel is het om perfect te willen zijn en alles perfect te willen doen? Ik probeer de dingen die ik belangrijk vind zo goed mogelijk te doen. Dat is vooral een kwestie van prioriteiten stellen.
Behalve aandacht voor mijn dierbaren vind ik het vooral belangrijk dat ik happy ben en dat ik gezond ben en blijf. En er gezond uitzie. Ik ben een levensgenieter, eet gezond en sport vrijwel iedere dag. Ik durf dan ook hardop te beweren dat ik lekker en energiek in mijn vel zit. Maar hoe zit het met mijn uiterlijk? Heb ik genoeg mijn best gedaan om mijn buitenkant goed te conserveren?
Ik word altijd een beetje zenuwachtig in de buurt van tandartsen, kappers en schoonheidsspecialisten. Ik heb geen enkele eigen kies meer, mijn haren zitten altijd in een luie knot en ik ben als de dood voor een vonnis over mijn huid. Ik wil echt niet horen dat mijn huid een leeftijd heeft, die niet overeenkomt met mijn paspoort.
Mijn zondes? Waar zal ik beginnen?
Nummer 1 en dat is volgens mij ook meteen de grootste boosdoener als het om rimpels gaat: de zon. In de jaren tachtig kwamen mijn ouders echt niet op het idee om mij in te smeren. Het credo luidde: alles wat rood is, wordt vanzelf lekker bruin. Tot mijn twintigste dacht ik er net zo over. Urenlang bakken in de tuin, lekker ingesmeerd met olie (zonder SPF natuurlijk, want dan duurt het langer voordat je bruin bent). In de winter was ik stamgast in het zonnecentrum. Uren heb ik op de zonnebank versleten. En als er een feestje was, dan sprong ik nog snel een keer het zonnekanon in. Eigenlijk is het een wonder dat mijn gezicht nog niet rijp is voor het maken van een looileren tasje. Maar er is meer…
In mijn tienerjaren (er was geen rimpel in mijn gezicht te herkennen op dat moment) liet ik me door de Douglas-verkoopsters verleiden tot aanschaf van de complete Dior-huidverzorgingslijn. Mijn huid reageerde meteen en niet in de meest positieve zin van het woord: mijn hele gezicht brandde en sloeg rood uit. Na dat avontuur ben ik overgestapt op water en een hydraterend crèmepje op natuurlijke basis.
Nog een zonde: ik was jarenlang een binge-roker. Ik rookte niet dagelijks, alleen bij gelegenheden en dan heel veel achter elkaar. Steeds vaker had ik een reden om een pakje sigaretten te kopen en dat ging ook altijd helemaal op. Twee jaar geleden ben ik definitief gestopt met roken. Ook op een feestje zul je mij nooit meer betrappen met een sigaret in mijn hand. Desondanks weet ik dat roken je huid verouderd en het zal ook bij mij zijn sporen hebben nagelaten.
Mijn eerste echte rimpel vergeet ik nooit meer. Ik dacht dat ik mijn eyeliner niet goed had verwijderd en bleef maar poetsen onder mijn oog met een wattenstaafje. Ik kreeg het niet weg en bingo: mijn eerste rimpel was een feit. Het is net zoals bij de eerste kras op je nieuwe auto: de eerste doet het meeste pijn. Daarna vallen de kleintjes in het niet bij alle grote ‘beschadigingen’.
Nu ben ik 37. Ik heb de zon en sigaretten afgezworen en ik voed mijn huid zo goed mogelijk van binnenuit. En ik ontwijk steevast iedereen die verstand heeft van de huid. Maar eens moet je toch met de billen (in dit geval de wangen) bloot. Hoe is de conditie van mijn huid en wat kan ik eraan doen om er vanaf nu zo goed mogelijk voor te zorgen?
Ik heb Astrid van de Goor tijdens een workshop bij mij thuis leren kennen. Omdat het zo goed klikte, spraken we kort daarna af dat ik een keer bij haar in de stoel zou komen liggen. “We beginnen met een face mapping, gewoon een goede en professionele analyse van je huid”, stelde ze me gerust. Okay, bij Astrid durf ik het aan.
Het uur van de waarheid. Eigenlijk wil ik maar één ding horen: “Het valt wel mee Angelika”. Gelukkig is Astrid heel erg aardig, maar tegelijkertijd streng en rechtvaardig. Een slechte reiniging en onvoldoende verzorging hebben gezorgd voor een kurkdroge en gevoelige huid die totaal niets gewend is. Een soort savannegebied.
Om eerlijk te zijn, was ik allang opgelucht dat ik niet te horen kreeg dat mijn huid er stokoud uitziet. Het viel zelfs wel mee qua veroudering, maar ik moet er wel echt beter voor gaan zorgen, want mijn huid heeft wel veel geleden. “Dat moet je voorzichtig aanpakken”, zo verzekerde Astrid mij. Niet met grof geweld, maar stap voor stap de huid laten werken aan zelfherstel. Opluchting al om en ik verheug me op het traject dat ik nu met Astrid inga. Dus: wordt vervolgd. Bovendien gaan we na de zomervakantie samen blogs schrijven over voeding en je huid: do en dont’s en hoe breng je met voeding je huid in topconditie. Dus als dit ook jouw interesse heeft, dan kun je je hier nu alvast op verheugen.
DE GROTE SCHOONMAAK: BEGIN KLEIN!
In deze gastblog van Jackie Rademakers lees je alles over het geheim van De Grote Schoonmaak en hoe je dit praktisch aanpakt. Je mag klein beginnen!
KUNST IN DE SALON!
Me so happy! Ik heb straks een echte Schroeten aan de muur. Kunst in de salon, hoe gaaf is dat?! Hier lees je hoe snel dat was geregeld.
IK BEN GEEN JANUARI-TRUTJE
Hoe wordt gezond eten gewoon een gezonde levensstijl waar je geen moeite meer voor hoeft te doen? Hier lees je hoe ik dat voor elkaar heb gekregen.
De beste beauty-tips & lekkerste recepten gratis in je mailbox?
Abonneer je nu op mijn AdvanceBeautyTips!